به نقل از «جام جم آنلاین»

با عشق از کردستان

تاریخ انتشار: ۲۰ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۹۴۵۶۶۲

عصرهای کریسکان خاطرات امیر سعید‌زاده، شهید و آزاده دفاع‌مقدس است که کیانوش گلزار ‌راغب تجربه اسارت این شهید را از دوران ساواک تا اسارت در سازمان کومله و گروهک‌های معاند به رشته تحریر درآورده‌است. سعیدزاده پیش از انقلاب، قدم در مسیر مبارزه با رژیم شاهنشاهی گذاشت و به مرور داستان زندگی‌اش با اسارت از سوی ساواک، سازمان کومله و گروهک‌های معاند گره خورد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

«نفسم سنگین می‌شود و دست‌هایی دهانم را بسته و چند نفری چشم‌بندی روی چشمانم کشیده و دست و پایم را گرفته و به زور از حیاط خانه‌مان بیرونم برده و کشان کشان داخل ماشین می‌اندازند. بدون هیچ مقاومتی از در عقب ماشین روی صندلی تاشو لندرور می‌افتم و دستبندی به دستم می‌زنند و ماشین گاز می‌خورد و کوچه پس‌کوچه‌های سردشت را پشت سر می‌گذارد و به خیابان اصلی می‌رسد. از نحوه ورودم به داخل ماشین می‌فهمم این همان لندرور مخوف ساواک است که دائم در خیابان‌های سردشت می‌چرخد و دلهره و هراس به جان مردم می‌اندازند.»

مجموعه ۱۸ قسمتی سوران، دومین اثر اقتباسی مرکز سریال سوره حوزه هنری انقلاب اسلامی است. این سریال به کارگردانی سروش محمدزاده، نویسندگی عباس ریاحی و تهیه‌کنندگی مجتبی فرآورده تولید شده‌است.

اقتباس ادبی، برداشت از یک اثر ادبی است
مجتبی فرآورده، تهیه‌کننده سریال سوران درباره اقتباس ادبی گفت: اساسا اقتباس ادبی برداشتی از یک اثر است. چون وقتی می‌خواهیم یک اثری را از یک رسانه به رسانه دیگری تغییر دهیم، به واسطه مختصات رسانه‌ای که در حال تغییر است، تغییراتی در اثر شکل می‌گیرد.
فرآورده در پاسخ به این پرسش که اگر در محتوای اثر دست برده شود و شاهد تغییرات آن باشیم، باز می‌توانیم اسم اقتباس را ببریم، توضیح داد: به هر حال بهره‏گیری از هر اثر، اقتباس تلقی می‏شود و لازمه آن این است که به روح اثر وفادار بمانیم.

قطعا باید منبع اقتباس مشخص شود
تهیه‌کننده سریال سوران با بیان این‌که گاهی فقط بخشی از مقوله اثر را دریافت می‌کنم و ساخته و پرداخته‌های ذهنم را با ایده ترکیب می‌کنم، افزود: این عوامل دلیل بر این نمی‌شود که به منبع الهام ارجاع ندهیم و منبع الهام را معرفی نکنیم. قطعا باید مشخص کنیم منبع الهام یا اقتباس از کجا نشات گرفته‌است. وی درباره آثاری که قابلیت اقتباس دارند، گفت: هر موضوعی که قابلیت برگرداندن در رسانه‌ای که می‌خواهیم از آن استفاده کنیم داشته‌باشد، قابلیت اقتباس را دارد. فرآورده در پاسخ به این سؤال که آیا باتوجه به وضعیت اخیر کشور و فعالیت‌های حزب کومله و تاکید رئیس صداوسیما بر فیلمسازی در نقاط کردنشین کشور ساخت این سریال را کلید زدید، تصریح کرد: تصمیم بر ساخت سریال سوران بر اساس کتاب عصرهای کریسکان در ماه پایانی سال ۱۴۰۰ گرفته شد و ما در زمان وقایع نیمه دوم سال ۱۴۰۱ در حال فیلمبرداری بودیم. با این حال، وقتی می‌خواهیم اثری اقتباسی یا غیراقتباسی برای امروز بسازیم، باید حرف روز داشته‌باشیم تا به‌ درد امروز مخاطب بخورد.
مینو خانی، نویسنده، منتقد و پژوهشگر حوزه سینما درباره اقتباس ادبی و به طور مشخص سریال سوران که از کتاب عصرهای کریسکان اقتباس شده، گفت: همین‌که فیلمساز بتواند از طریق محتوا روح اثر ادبی را منتقل کند، هم به کتاب هم به فیلم کمک کرده‌است. یعنی کسانی که کتاب را خوانده‌اند، با دیدن اثر نمایشی جزو مخاطبان اثر می‌شوند. این افراد از موضوع سریال باخبرند و حالا می‌خواهند اثر را در قالب دیگری ببینند؛ بنابراین مخاطب سریال تضمین شده‌است. خانی ادامه داد: اگر اثر از لحاظ فرم و محتوا خوب باشد، کسانی که کتاب را نخوانده‌اند، ولی اثر نمایشی را دیده‌اند، به سمت کتاب جذب می‌شوند. اصلی که باید در اقتباس ادبی مورد توجه قرار گیرد این است که نه وجه ادبی بر وجه نمایشی سوار باشد، نه فرم نمایشی بر وجه ادبی. اگر اثر نمایشی نتواند روح ادبی را منتقل کند، موفقیت به دست نمی‌آورد.

فیلمساز موضعش را از اقتباس ادبی مشخص کند
این منتقد در پاسخ به این پرسش که گاهی اثر نمایشی موفق‌تر از اثر ادبی عمل می‌کند، یا آن‌قدر ضعیف ساخته می‌شود که به اثر اولیه لطمه می‌زند، توضیح داد: وقتی کسی کار اقتباس را انجام می‌دهد، باید خود را به یک‌سری بدیهیات متعهد کند. اول از همه باید موضعش را مشخص کند آیا فقط یک ایده را از اثر می‌گیرد، یا می‌خواهد از تمام وجوه اثر به عنوان منبع الهام گیرد. یعنی می‌خواهد اقتباس وفادارانه انجام دهد.
وی با بیان این‌که اگر فقط یک ایده را گرفته، نمی‌توان به کار فیلمساز ایراد گرفت، بیان کرد: این‌که چگونه با تخیل و داستان‌های موازی اثر نمایشی پرورش می‌یابد، به عهده فرد است. اصولا چنین افرادی برداشت آزاد را در تیتراژ اول یا پایان قید می‌کنند.

تصویر، گویاتر از کلمات است
وی با اشاره به این‌که مهم‌ترین دلایلی که باعث می‌شود یک فرد در عرصه سینما و تلویزیون سراغ اثر ادبی برود، برخورداری از جنبه تصویری اثر است، تصریح کرد: قرار است سریال سوران در قسمت‌های متعدد مخاطب را همراه خود بکشاند. یک فیلم سینمایی نیست که ببینیم و تمام شود. از طرفی، تصویر گویاتر از کلمات است. اگر کلمات دارای بار احساسی و هیجانی باشد، کارگردان و عوامل تولید باید ابزار لازم را فراهم کنند. این ابزار باید در حس بازیگران، مکان سریال، فضاسازی کارگردان و... جاری شود.

 

منبع: جام جم آنلاین

کلیدواژه: کردستان سوران سریال سوران سریال سوران اقتباس ادبی منبع الهام اثر نمایشی اثر ادبی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۹۴۵۶۶۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کسانی که اعتمادبه‌نفس آن‌ها نمایشی است، این رفتارها را دارند

اعتمادبه‌نفس، ویژگی‌ای است که همه‌ ما آن را تحسین می‌کنیم و آرزوی داشتنش را داریم.

به گزارش روزیاتو، اما بسیاری از ما برای دستیابی به آن به این جمله‌ معروف عمل می‌کنیم که «تا وقتی که نتوانسته‌ای چیزی را به واقعیت تبدیل کنی، به آن وانمود کن»؛ بنابراین تعجبی ندارد که در بحث اعتماد به نفس بسیاری از اوقات واقعیت آن چیزی نیست که به نظر می‌رسد. گاهی در زیر آن تصویر مطمئن به خودی که از یک شخص می‌بینیم، در حقیقت، فردی مردد به خود و طالب تأیید دیگران وجود دارد.

با این حال، تشخیص این موضوع ساده نیست. حتی کسانی که بسیار بااعتماد به نفس به نظر می‌رسند هم ممکن است در جنگی درونی درگیر باشند که ما از آن به کلی بی خبریم.

پس از کجا می‌توانیم متوجه این موضوع شویم؟ چند رفتار هست که این افراد اغلب از خود نشان می‌دهند.

در ادامه با آن‌ها آشنا خواهیم شد.

۱- کمالگرا هستند

تصور کنید که با یکی از همکاران تان که به داشتن اعتماد به نفس بالا معروف است، بر روی پروژه‌ای کار می‌کنید. به نظر می‌رسد که او همه چیز را تحت کنترل دارد و همیشه کاری عالی از خود ارائه می‌دهند.

با این حال، در این همکاری نزدیک متوجه می‌شوید که او زمان زیادی را صرف بررسی کار خود، اصلاح ریزترین جزئیات و نگرانی برای نقص‌های جزئی‌ای می‌کند که کس دیگری متوجه آن‌ها نمی‌شود.

شاید عجیب به نظر برسد، اما این حد از کمالگرایی اغلب می‌تواند نشانه‌ی این باشد که یک شخص در ظاهر بااعتماد به نفس، اما در درون به دنبال تأیید دیگران است.

روانشناسان علت کمالگرایی را مطمئن نبودن از خود و ترس از تأیید نشدن، تمسخر شدن و طرد شدن می‌دانند.

به عقیده‌ی آن ها، فشار‌های درونی مانند میل به جلوگیری از شکست یا قضاوت منفی، افراد را به کمالگرایی سوق می‌دهد.

دلیل کمالگرایی گاهی می‌تواند تلاش برای اثبات ارزشمندی خود به دیگران و به دست آوردن تأیید آن‌ها باشد. نیاز به انجام بی عیب و نقص همه چیز ممکن است ریشه در ترس از قضاوت یا نقد شدن داشته باشد. افراد کمالگرا با مطمئن شدن از بی نقص بودن ریزترین جزئیات، امیدوارند که جلوی هر گونه بازخورد منفی‌ای که می‌تواند اعتماد به نفس آن‌ها را درهم بشکند را بگیرند؛ بنابراین اگر با شخصی رو به رو شدید که بااعتماد به نفس به نظر می‌رسید، اما وسواسی و سختگیر بود، ممکن است معنایش این باشد که اعتماد به نفس او صرفاً ظاهری است.

۲- همیشه پیش از تصمیم گیری به نظر دیگران نیاز دارند

تا به حال شخصی را دیده اید که با وجود اینکه بااعتماد به نفس به نظر می‌رسد، اما دائماً دنبال نظر یا تأیید دیگران است؟

همانطور که احتمالاً حدس زده اید، این نشانه‌ی ظریف، اما رایجی از مطمئن نبودن از خود است.

این نیاز به نظر یا تأیید دیگران می‌تواند در مورد شغل، تصمیمات یا حتی ظاهر باشد.

گرچه لزوماً چیز بدی نیست، چون همه‌ی ما گاهی به اندکی تأیید دیگران نیاز داریم. اما اگر این امر تبدیل الگویی مداوم شود، ممکن است به نیازی عمیق‌تر برای تأیید شدن اشاره داشته باشد.

۳- انتقادپذیر نیستند

برای بسیاری از افراد پذیرش انتقاد کاری دشواری است، اما نه لزوماً به این خاطر که آن‌ها نیازی به بهبود و اصلاح در خود نمی‌بینند، بلکه به این دلیل که در درون شان از هر انتقادی که ممکن است مؤید ترس آن‌ها از به اندازه‌ی کافی خوب بودن باشد، واهمه دارند.

روانشناسان می‌گویند کسانی که اعتماد به نفس بسیار پایینی دارند، حساسیت شدیدی به هر نوعی از انتقاد، اصلاح یا نصیحت و توصیه دارند، حتی اگر چیزی که می‌گویید سازنده و کاملاً درست باشد.

۴- دائماً در شبکه‌های اجتماعی پست می‌گذارند

همه‌ی ما گهگاه به اندکی تحسین و تأیید دیگران نیاز داریم.

با این حال، برخی افراد به ظاهر بااعتماد به نفس، میل ناسالمی به این امر دارند؛ و اگر بخواهند که همیشه بااعتماد به نفس به نظر برسد، نمی‌توانند از همه‌ی اطرافیان شان طلب تأیید کنند. چرا که باعث برملا راز درونی شان می‌شود؛ بنابراین چطور باید این مشکل را حل کنند؟

احتمالاً با کمک بی نقص‌ترین وسیله‌ی ساخته شده تاکنون برای دریافت تأیید دیگران یعنی شبکه‌های اجتماعی.

شبکه‌های اجتماعی باعث عادی شدن رفتار‌های تأیید طلبانه‌ی نسبتاً ناسالم شده اند.

مادربزرگ خود را در جوانی تصور کنید که با وسواس زیادی عکسی از خود تهیه کند و نسخه‌های زیادی از آن عکس را با همراه این یادداشت برای تمام دوستانش ارسال کند: «دوستش داری؟ لطفاً باخبرم کن.»

عجیب به نظر می‌رسد، درست است؟ اما این در واقع همان کاری است که بسیاری از افراد امروزه در دنیای دیجیتال انجام می‌دهند.

شبکه‌های اجتماعی به ویژه برای کسانی که در درون شان به دنبال تأیید دیگران هستند می‌تواند فضایی برای دستیابی به این هدف فراهم کند. آن‌ها ممکن است که دائماً درمورد موفقیت ها، ماجراجویی‌ها یا حتی اتفاقات روزمره شان پست بگذارند، به این امید که بتوانند لایک و کامنت و شِیر دیگران را به دست آورند.

با این حال، روانشناسان معتقدند این امر می‌تواند باعث تشدید رفتار‌های تأیید طلبانه و تلاش‌های ناسالم برای گرفتن تأیید دیگران شود. به علاوه، این تأیید طلبی‌های افراطی مشکل اصلی و ریشه‌ای فرد را برطرف نمی‌کند، چرا که تأییدی که شخص به این شیوه از دیگران دریافت می‌کند، تأییدی بیرونی است.

پژوهش‌ها هم ارتباط میان فعالیت بیش از اندازه در شبکه‌های اجتماعی با پایین بودن اعتماد به نفس را اثبات کرده است؛ بنابراین اگر با شخصی مواجه شدید که دائماً در شبکه‌های اجتماعی پست می‌گذارد، این امر ممکن است نه صرفاً میل او به اشتراک گذاری، بلکه شیوه‌ی او برای دریافت تأیید دیگران باشد.